Week 11: Starlight Express!

Voor degenen die de post van vorige week niet hebben gelezen, of nog niet zo goed naar de titel hebben gekeken: deze week was speciaal.

Ik was afeglopen week stage crew bij een musical. Een echte. De Mary Immaculate Dramatic Arts Society (MIDAS) had afgelopen week hun jaarlijkse opvoering, standaard een musical. Volledig geacteerd, geproduceerd en aangekleed door studenten is dit altijd een groot evenement in het jaar. Optredens waren in het Lime Tree Theatre, met iets meer dan 500 plaatsen.
De show van dit jaar was Starlight Express, een van de werken van Andrew Loydd Webber. Voor degenen zoals ik, niet bekend met deze musical: het is een vrolijk en maf verhaal van een kinderdroom over treinen, races en romantiek. Bonus: de hele musical wordt opgevoerd op rolschaatsen, door iedereen op het podium!
Dan is de volgende vraag natuurlijk: Wat had ik te maken met dit geheel?
Ik was een van die mensen in zwarte kleding die stukken van de set verplaatsen en dergelijken, het podium schoon houden, zorgen dat alles backstage in orde is enzo (dit alles gelukkig op normale schoenen). Het belangrijkste was dat we meerdere keren de schansen op het podium van de ene plek naar de andere verplaatsten, en weer terug. (Jazeker, niet alleen zingen, dansen, acteren; maar dit alles met hoogteverschillen in het podium)

We deden zeven shows in vier dagen; dus vaak twee shows per dag. Deze dagen waren lang, spannend, hard werken... maar bovenal: absoluut fantastisch. Vier van de zeven keer hebben we de hele zaal uitverkocht. Na het laatste optreden op zaterdagavond was het publiek absoluut oorverdovend. Ik was onderdeel van de voorbereiding, en heb het hele verhaal op gang zien komen, en ben nog altijd onder de indruk van het niveau wat deze mensen bereikt hebben. De hele musical was gezellig, lachen en een groot feest.

Mensen die bekend zijn met Starlight Express weten wellicht hoe zeldzaam deze musical is, en hoe moeilijk het is om op te voeren. Een zeer diepe buiging gaat uit naar iedereen die op dat podium een geweldig optreden heeft afgeleverd.

De musical heeft wel degelijk mijn hele week in beslag genomen, dus veel anders heb ik niet te melden. Van tijd tot tijd verloor ik alle concept van tijd, en kwam ik na de show van 11 uur 's ochtends buiten en bedacht ik me "Oh ja, het is dag", of na drie dagen "Oh wacht, het is vrijdag, toch?". Ook hier weer heb ik absoluut heerlijke mensen leren kennen, en is het des te zuurder dat het moment dichter bij begint te komen dat ik weer terug ga naar mijn eigen landje. Gelukkig kan ik dat moment nog heel even uitstellen, en dat is precies mijn plan van actie.